​Onze namen zijn Veronique Smet en Stefaan Vandevorst, ons verhaal met Skydra begon toen we onze herdersmix Hannah adopteerden. Hoe ze met haar omgingen, gaf me grote ogen van bewondering. Het was door corona niet simpel om ze hier te krijgen, maar met bloed, zweet en tranen, hebben ze het toch voor elkaar gekregen en daar zijn wij hen zo dankbaar voor. Zij is ondertussen de big mama, moederkloek...van toch wel..al een hele roedel. Er volgden ondertussen 2 adopties vanuit Roemenië. De eerste, Afina, was zeker niet een droom, was ons niet verteld, maar bleek later een mishandelde hond te zijn. Door mijn studies die ik ooit genoot als opvoedster, probeerden ik haar te observeren. Me niet alleen te fixeren op haar gedrag... wat soms wel moeilijk was. Ze leefde constant in spanning en sliep niet, dreigde en viel ons aan...op een bepaald moment ging het niet meer. We besloten om het over een andere boeg te gooien. Acupunctuur, een orthomoleculair diëtiste, boeken, websites, webinars verslijten om te komen tot nu. Ze is een hond met een handicap en een rugzak, maar ze is thuis en we zien haar ook graag. Toen adopteerden we Elsa, een zwaar verwaarloosd maar heel dankbaar hondje. Er volgde nog een vierde adoptie, terug Griekenland, zoveel was zeker, een pup Milah. Door wat we meegemaakt hadden, was mijn bewondering en respect voor Griekenland en ondertussen Stichting Timataki heel groot geworden. Ik leerde via fb, heel veel vrijwilligers kennen, de fosters ter plaatse,..En toen kwam de vraag van Marisca, of we het zagen zitten om een springplank te zijn voor sommige honden, een connectie tussen hond en een nieuw baasje. Ik leerde daar ook heel veel van bij. We gaven honden die zwakker waren door ouderdom, angsten, herplaatsing, of revalidatie een betere kans op adoptie. Toen het bleek dat fostering niet meer mocht, bloedde ons hart. Nu blijven die honden daar vaak achter. We vangen wel nog eens vrijwillig de al geadopteerde hond op voor een paar dagen omdat de adoptant nog niet direct zijn hondje kan ophalen, door werk, reis,.. In het voorjaar werd me de vraag gesteld, om mee in het team te stappen. Ik sta nu in voor de nazorg, dus heb je een hond via Timataki geadopteerd, kun je bij mij terecht voor vragen over gedrag, puppybijten, puberteit, de volwassen shelterhond, het samenbrengen met andere huisdieren, benchtraining, voeding enzo. Wanneer het gaat over ernstigere zaken, kunnen mensen beroep doen op een gedragscoach waar we mee samen werken. Ondertussen kreeg ik de kans om mee te gaan naar Griekenland. Mijn bewondering is nog meer gegroeid voor de mensen daar, die ondanks de zware weersomstandigheden, beperkte middelen, zwaar dierenleed ..elke dag met een grote lach en een even groot hart zich ontzettend hard inzetten voor zowel kat als hond. Ondertussen jaaaa, adopteerden we een vijfde, Pippa. Ondertussen is mijn man ook mee in het team gestapt, en zorgt ervoor dat de Timataki honden op de site van adopteer.be verschijnen. Onze drijfveer bestaat erin om samen met heel het team en de mensen in Griekenland, zoveel mogelijk honden de kans te geven op een betere bestaan. En natuurlijk op lange termijn ervoor te zorgen dat er geen straathonden meer zullen zijn.